Den engelske pianisten Andrew McCormack har gjort som landsmannen og pianist-kollega John Escreet og flytta til Brooklyn. Med dette som base er han aktuell med trioplata «First Light». Åtte låtar er signert McCormack. I tillegg har han gjeve seg i kast med Monks «Pannonica», noko trioen kjem rimeleg vel ifrå.
McCormack er sikkert best kjent som pianisten til Kyle Eastwood, men plater i eige namn har den 36 år gamle engelskmannen laga sidan 2007, og i 2010 og 2011 kom to duoplater i samarbeid med saksofonisten Jason Yarde. Han har også jobba saman med Eric Alexander og Jean Toussant.
Stilistisk høyrer McCormack heime i ein post-boptradisjon. I tittellåten er referansane til Bill Evans sterke både i det kompositoriske og pianistiske, men ein svært vakker låt er det. I dei øvrige låtane leikar han med ulike sjangarar og inspirasjonskjelder, men han har ein hang til breaks og rytmiske skifte i det han skriv. I dei raske låtane er påverknaden frå McCoy Tyner tydeleg – i båe nevar, men McCormack gjer det likevel til sitt eige. Lober og Stranahan er først og fremst lojalt komp, men Lober slepper til ved nokre høve. Sjølv om McCormack sit i førarsetet så det held, burde dei to andre vore tydlegare eksponerte på omslaget. Ein må verkeleg nærlesa omslaget for å finna kven som spelar bass og trommer. Det held ikkje. Elles er møtet med McCormack triveleg.
Lars Mossefinn
Andrew McCormack (p), Zack Lober (b), Colin Stranahan (dr)
