Lena Skjerdal er klar med oppfÞlgjaren til «Home» (2009), ogsÄ denne pÄ NORCD. Vek (n.) tyder enten innsving pÄ felekassa, midje eller ein del av ein slÄtt. Kva tolkningsmessige implikasjonar dette har, har eg enno ikkje funne ut av.
Dei Ätte lÄtane er ein miks av sjÞlvlaga og andre sine lÄtar. Det kjem ikkje som ei overrasking at folkemusikken set sitt preg pÄ plata. BÄde bÄnsullen «So ro rela» av Karl Eldegard, Seglems «Song for to» og Skjerdals tittellÄt er med pÄ Ä gje utgjevinga dette preget. Det er i desse lÄtane Skjerdal er pÄ sitt sterkaste. TittellÄten opnar som ein stillferdig bÄnsull som blir avlÞyst av ein multispors vokalsekvens med stÞtte av Isungset, berre slik Isungset kan. Bandet kjem inn og Seglem leverer eit fin kor pÄ tenorsaksofon. Musikken vender attende til tempoet og stemingsleie frÄ byrjinga. I fÞrstnemnde fÄr ho sjarmerande hjelp av dottera Liva fÞr bandet kjem inn og lÞyser opp det statisk harmoniske gjennom ein dramatisk crecendo. LÄten vender ogsÄ her attende til utgangspunktet.
Skjerdal har skrive norsk tekst til Stings «Tea in The Sahara» og serverer ein neddempa, tilnÊrma rubato ballade med fantastisk komp av Erik Halvorsen.
Dei tre siste lÄtane pÄ plata er blant dei minst minneverdige. Tekst og musikk til lÄten «Ja» er fÞrt i pennen av Skjerdal. Teksten er utan tilstrekkeleg poetisk kraft, og lÄten har ikkje mykje ved seg som vekkjer interesse. Erik Halvorsen har laga ny melodi til Tor Jonssons «NÊrast er du nÄr du er borte». Her blir det litt som Ä hoppa etter Wirkola. Lars SÞraas sin enkle og geniale melodi til Sivles «Den fyrste song» er vakkert tolka, men det manglar litt rytmisk spenning som 6/8 inviterer til.
Likevel, mykje Ä gle seg over bÄde nÄr det gjeld lÄtmateriale, ensemblespel og Skjerdals nÊre og levande stemme.
Lars Mossefinn
Lena Skjerdal (v), Erik Halvorsen (p), Ole Marius Sandberg (b), Terje Isungset (dr, perc), Karl Seglem (s, bukkehorn) og Liva Ă snes Skjerdal (v, 3)
