MAIJAZZ, STAVANGER, 9. MAI 2022, DAG 3: Spor 5: Ă sitja ein mĂ„ndagskveld pĂ„ Maijazz dei fĂ„ sekundane etter at konfransier Rolf NordĂ„s har annonsert kveldens artist, til Mats Eilertsen, bass, Thomas StrĂžnen, trommer, Harmen Fraanje, piano faktisk er pĂ„ scenen er ei pur glede av sitrande forventning. Du er der saman med om lag 100 likesinna â folk som er kome der, ikkje for Ă„ snakka med naboen, men for Ă„ hĂžyra pĂ„ ein trio som skal presentera musikk du med sikkerheit veit du ikkje har hĂžyrt fĂžr.
Det blir som ein har forventa ein konsert som ikkje er slik ein hadde forventa. Trioen spelar i eitt strekk. Temaa og smĂ„ melodiske figurar dukkar opp, blir gripne fatt i og utvikla for sĂ„ Ă„ bli avlĂžyst av nye idear og stemningar. PĂ„ fremste benk fĂ„r ein med seg at pianist Fraanje er til dei grader pĂ„skrudd i kveld. Han serverer nokre introar som Eilertsen og StrĂžnen er minst like spente som oss tilhĂžyrarar pĂ„ korleis vil utvikla seg. Ein av desse er sĂ„ formfullendt at ein kunne tru det var fĂžrt i pennen av Edvard Grieg, men det er altsĂ„ ein intro som leier oss via mange og vakre omvegar til Carla Bleys «Ida Lupino». SĂ„ fĂžlgjer «Warrior», og Eilertsen meiner at ein kanskje kan skjĂžna kvifor lĂ„ten har fĂ„tt den tittelen, og om ikkje, er ikkje det sĂ„ farleg … Den bryske marsjen med dei rastlause trommene ber sĂ„ avgjort tittelen med rette.
Konserten tonar ut med Eilertsens «22» med ei mengd temavariasjonar. Det blir sjÞlvsagt ekstranummer der ein figur pÄ tre tonar dukkar opp att, men blir handsama pÄ ein ny mÄte. FÞr dette hadde me fÄtt oppleva ein sekvens der Eilertsen og StrÞnen sette kvarandre i stemne med klanglege utfordringar som berre dei to kan meistra og ein sekvens der det tok heilt av og Fraanje spelte frie linjer med bÄe nevane for sÄ Ä angripa klaveret pÄ villaste vis. Aldri har eg hÞyrt StrÞnen visa fram den Williamske intense svingen og den DeJohnetteske hihat/basstrommegrooven, men det er ei tid for alt. For nokre musikarar og for ein konsert!
Tekst og foto: Lars Mossefinn
